ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ ∆Σ ΤΟΥ ΕΣ∆ΕΠ

ΑΠΟΦΑΣΗ ∆Σ/ΕΣ∆ΕΠ-ΑΠΘ 8.2.2011
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Το ∆Σ του ΕΣ∆ΕΠ αφού συζήτησε το θέµα έκφρασης αλληλεγγύης στους µετανάστες, κατέληξε στα παρακάτω:

Για τη µεγάλη πλειοψηφία των µεταναστριών/στών η Ελλάδα αποτελεί «πέρασµα» που καθόρισαν όχι τυχαία οι δουλέµποροι. Οι υπερεθνικοί στρατιωτικοοικονοµικοί οργανισµοί ευθύνονται για τους εξαναγκασµούς που τους επέβαλαν τη φυγή. Το πρόβληµα της µετανάστευσης δε λύθηκε ποτέ και πουθενά µε µέτρα αστυνοµικά, µε καταστολή, µε στρατοκρατικά «κόλπα», µε «φράκτες». Χωρίς να αντιµετωπιστούν οι αιτίες, είναι αδύνατο να αντιµετωπιστεί το πρόβληµα της µετανάστευσης.

Τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να αποτρέψει τους ανθρώπους που απειλούνται µε αφανισµό από την αναζήτηση δρόµων για τη διασφάλιση της ζωής τους. Η δυστυχία, η πείνα, ο φόβος, η ανελευθερία θα είναι πάντα το «διαβατήριο» για την αναζήτηση της ελπίδας, της τροφής, της ασφάλειας.

Οι ιθύνοντες επιδιώκουν να φορτώσουν τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας, που οι ίδιοι προκαλούν, στις/ους µετανάστριες/στες. Ο τροφοδοτούµενος ρατσισµός αποπροσανατολίζει επιπλέον τους πολίτες από την πολιτική τους.

Οι µετανάστες που είναι «εκτός νόµου» δεν είναι επειδή το θέλουν οι ίδιοι. Το κράτος τους θέλει εκεί, στη µαύρη εργασία, ανασφάλιστους, διπλοεκµεταλλευόµενους, στο περιθώριο, στην παραοικονοµία, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς δικαιώµατα, κυνηγηµένους, στοιβαγµένους στα «κέντρα εξευτελισµού των προσφύγων».

Αυτό που πρέπει να γίνει δεν µπορεί παρά να χαρακτηρίζεται από ανθρώπινη αλληλεγγύη:
– Να αποδοθούν πλήρη κοινωνικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώµατα στους µετανάστες. Να εξαρθρωθούν τα κυκλώµατα που εκµεταλλεύονται τους µετανάστες.
– Να δηµιουργηθούν δηµόσιοι, οργανωµένοι, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.
– Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα στις/στους µετανάστριες/στες, για να µπορούν όποιες και όποιοι το επιθυµούν να µετακινηθούν εκτός Ελλάδας.
– Na καταργηθούν συµφωνίες τύπου ∆ουβλίνο ΙΙ που κρατούν οµήρους τις/τους χιλιάδες µετανάστριες/στες στη χώρα και δεν επιτρέπουν την έξοδό τους από την Ελλάδα

Επιπλέον, το ∆Σ αποφάσισε αντιπροσωπεία των µελών του ΕΣ∆ΕΠ να επισκεφθεί τους απεργούς πείνας µετανάστες στο ΕΚΘ και να εκφράσει τη συµπαράστασή του.

 

Για το ∆.Σ. του ΕΣ∆ΕΠ

Ο Πρόεδρος                                                     Ο Γραµµατέας
Γιάννης Ν. Κρεστενίτης                          Νίκος Νικολάου

«Είμαι μία από τους «υποκινητές»!»

Αναδημοσίευση από εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (04/02/11)
Της ΛΙΛΙΑΝΑΣ ΣΑΛΙΑΪ*

Για αρχή να αυτοσυστηθώ. Είμαι μετανάστρια που ζω και εργάζομαι στην Κρήτη για 17 χρόνια. Έχω ζήσει στο πετσί μου αυτό που περνάνε αυτά τα παιδιά, το να θεωρούμαι παράνομη. Έχω αντιμετωπίσει το ρατσισμό, την καταστολή, την επίθεση και τα παιχνίδια των ΜΜΕ.

Συνεχίζω να βιώνω την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό επειδή «δεν κάθομαι στα αυγά μου», επειδή είμαι μετανάστρια, επειδή είμαι γυναίκα στο χώρο της εργασίας. Συνεχίζω να είμαι, από το ’97, υπό καθεστώς προσωρινής παραμονής, με ατελείωτη αγωνία για το αν θα μπορώ να παραμείνω νόμιμη, να συμπληρώσω ένσημα, παράβολα, εισόδημα και άλλα τόσα εμπόδια που σκοπό έχουν την απονομιμοποίηση.

Παράλληλα με τον αγώνα μου να επιβιώσω στη σκληρή αγορά εργασίας, να μεγαλώσω το παιδί μου, να ανανεώσω την άδεια παραμονής, και την ανάγκη μου για περαιτέρω μόρφωση, ένιωθα έντονη την ανάγκη να κατανοώ την κοινωνική μου θέση και τους τρόπους να διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Μια και δεν μπόρεσα να τελειώσω σπουδές στην πατρίδα μου, μπήκα σε ελληνικό πανεπιστήμιο στις Πολιτικές Επιστήμες και τώρα είμαι σε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία.

Δεν είμαι οργανωμένη σε κανένα κόμμα ή οργάνωση. Αγωνίζομαι για τα προβλήματα των μεταναστών και έτσι στηρίζω μέχρι τέλους τον αγώνα των απεργών πείνας, όχι από θέση αλληλεγγύης, αλλά επειδή είμαι κομμάτι αυτών των ανθρώπων. Μέσα από την απόγνωσή τους, βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο, βγάζουν και τη δική μου φωνή.

Πίστευα, όπως όλοι οι αλληλέγγυοι, ότι ο χώρος της Νομικής ήταν ο καλύτερος για να αναδειχθεί η ακραία κατάσταση των μεταναστών που ζουν στο σκοτάδι της παρανομίας που τους έχει επιβληθεί. Πίστευα ότι το άσυλο ανήκει όντως σε όλο το λαό, εκτός αν εννοείτε λαό μόνο τους Ελληνες και όχι εμάς τους μετανάστες. Εμείς πιέσαμε και «υποκινήσαμε» τον αντιρατσιστικό χώρο μέσα από πολλές συνελεύσεις και όλοι θέλαμε να γίνει, όπως και έγινε, με ειρηνικό τρόπο, σε χώρο που ήταν υπό ανακαίνιση και δεν χρησιμοποιούνταν, γιατί πραγματικά δεν θέλαμε να εμποδιστεί η λειτουργία του πανεπιστημίου και θέλαμε όλους τους φοιτητές στο πλευρό μας. Η «κατάληψη» έγινε μετά από συνεννόηση και απόφαση των φοιτητικών συλλόγων της Νομικής και με συγκατάθεση της πρυτανείας.

Ξαφνικά όμως δεχτήκαμε επίθεση όχι μόνο από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, αλλά ακόμη και από την πρυτανεία και μέλη του φοιτητικού συλλόγου (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) ότι κάναμε δήθεν κατάληψη της Νομικής Σχολής εμποδίζοντας τη λειτουργία της, δήθεν βανδαλισμούς και έκτροπα. Τι υποκρισία!

Η επίθεση που δεχθήκαμε από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ δεν είχε προηγούμενο. Η προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να στρέψουν την ελληνική κοινωνία εναντίον των απεργών ήταν αποπνικτική. Οι απεργοί πείνας από τα Χανιά το 2008 είχαν επικοινωνήσει προσωπικά με τον κ. Παπανδρέου, πιστεύοντας στην ευαισθησία του. Τους είχε υποσχεθεί ότι μόλις γινόταν κυβέρνηση θα έλυνε τα προβλήματα. Τους έδωσε ελπίδες ότι θα ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα των μεταναστών. Αντί αυτού, έστειλε την αστυνομία να τους διώξει με το πιστόλι στον κρόταφο. Τι απογοήτευση!

Το άσυλο δεν το χτύπησαν ούτε οι απεργοί πείνας ούτε οι «υποκινητές». Το άσυλο το χτύπησαν όλοι αυτοί. Το καλό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο που έχει επαφή με την κοινωνία και ασχολείται με τα προβλήματά της, ειδικά των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως αυτή των μεταναστών.

Σε όλους όσοι μας λυπούνται γιατί «μας χρησιμοποιούν» και «μας υποκινούν», αυτό που έχω να πω είναι ότι μας προσβάλλουν με το να μας θεωρούν άβουλα όντα. Δεν ζητήσαμε να μας λυπούνται. Ζητήσαμε να μας στηρίξουν.

Η εικόνα του μετανάστη ταυτιζόταν με του κλέφτη, του απατεώνα, του εγκληματία. Για την τεράστια προσφορά και συμβολή των μεταναστών σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια, ούτε λόγος. Προσφορά, που είναι τεκμηριωμένη από επιστημονικές στατιστικές αλλά και κρατικές και ευρωπαϊκές μελέτες, οι οποίες ποτέ δεν προβλήθηκαν.

Επειδή η ζωή των απεργών πείνας είναι σε μεγάλο κίνδυνο καλώ την πολιτεία, την κυβέρνηση, εδώ και τώρα, πριν θρηνήσουμε ζωές, να σκύψουν και να δώσουν λύση στα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργήσανε. Καλώ την κοινωνία να επιβάλει η ίδια τις προϋποθέσεις για να ακουστεί η φωνή μας και να προβληματιστεί για τη ζωή αυτών των παιδιών που θα μπορούσαν στη θέση τους να είναι τα παιδιά της, πριν είναι πολύ αργά.

(*) Τη Λ. Σ. γνωρίσαμε τη ματωμένη Πρωτοχρονιά του 2006 στο Ρέθυμνο, όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μέσα στο σπίτι του ένα δεκαεπτάχρονο παιδί αλβανικής καταγωγής από μια παρέα Ελλήνων «πατριωτών» (Ιός, 19/3/2006).

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛ-ΤΑ

Περιφερειακής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης (Κλάδος 1)

Δηλώνουμε τη αμέριστη συμπαράσταση μας στον δίκαιο και ηρωικό αγώνα των 300 μεταναστών που ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 25 Γενάρη. Οι μετανάστες στην πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι, με πολλά χρόνια παραμονής που έχασαν την άδεια παραμονής τους γιατί δεν συμπλήρωσαν τα απαιτούμενα ένσημα. Για τον ίδιο λόγο, έχουν χάσει την άδεια παραμονής τους οι μισοί από τις 400.000 που με μεγάλη δυσκολία είχαν αποκτήσει. Καλωσορίζουμε τους 50 στη φιλόξενη και πολυεθνική Θεσσαλονίκη κι εκφράζουμε την αγανάκτηση μας για την συκοφάντηση της φιλοξενίας τους στην Νομική της Αθήνας. Απέναντι στις ρατσιστικές κραυγές που επί μέρες έθεταν στο στόχαστρο το φοιτητικό άσυλο θυμίζουμε ότι ο σύλλογος φοιτητών της Νομικής σε μαζικότατη συνέλευση αποφάσισε ότι τους θεωρεί «καλοδεχούμενους» – την ίδια γνώμη είχε και η πλειοψηφία
των καθηγητών.

Οι μετανάστες είναι τα θύματα των πολέμων που ξεκίνησαν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, των δικτατοριών (ή πρώην δικτατοριών τύπου
Μπεν Αλί στην Τυνησία) και των πολιτικών του ΔΝΤ που πριν έρθουν στην Ελλάδα, έχουν ρημάξει τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Αλλά έχουν γίνει και κομμάτι του λαού, συνάδελφοι μας στις δουλειές, συμφοιτητές μας στις σχολές, συμμαθητές μας
στα σχολεία, μα και συναγωνιστές μας στις τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις. Δεν θα αφήσουμε να γίνουν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της κρίσης, για την οποία δε φταίνε. Είναι ρατσιστικά ψέματα ότι φταίνε για την ανεργία, την υποβάθμιση των γειτονιών μας, την εγκληματικότητα, τις αρρώστιες. Δεν είναι αυτοί που κλείνουν εργοστάσια και απολύουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους από τους Δήμους  και τις ΔΕΚΟ, που διαλύουν τις κοινωνικές υπηρεσίες και αφήνουν τις γειτονιές μας χωρίς πράσινο κι ελεύθερους χώρους, που διαλύουν τις υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας και την παιδεία.     Υπεύθυνοι είναι η κυβέρνηση και το ΔΝΤ, οι περικοπές του Καλλικράτη που διαλύουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν τη πληρωμή του χρέους στους τραπεζίτες και τα κέρδη των πλούσιων αλλά και το χειρότερο μέλλον για εκατομμύρια ανθρώπους, ντόπιους και μετανάστες. Ο φασιστικός χαιρετισμός του Μιχαλιολάκου στο Δημ. Συμβούλιο της Αθήνας δείχνει σε τι καθάρματα ανοίγουν το δρόμο οι ρατσιστικές πολιτικές.

Γι’ αυτό στηρίζουμε την απεργία πείνας των 300 μεταναστών κι απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος της νομιμοποίησής τους. Συμπαραστεκόμαστε στους πολιτικούς πρόσφυγες που με ραμμένα στόματα, κλείνουν ένα μήνα απεργία πείνας και απαιτούμε άμεση απόδοση ασύλου. Δηλώνουμε την αντίθεσή μας στα σχέδια ανέγερσης τείχους στον Έβρο και στρατοπέδων συγκέντρωσης – δε θα δεχθούμε κανένα τέτοιο στρατόπεδο. Απαιτούμε να σταματήσει η δράση των φασιστικών συμμοριών.

Δεν πάει άλλο;;; Μια απάντηση σε 35 Πανεπιστημιακούς!

Με αφορμή την επιστολή 35 πανεπιστημιακών γράψαμε ένα κείμενο απάντηση. επισυνάπτω και το αρχείο

Με αφορμή την επιστολή 35 πανεπιστημιακών σχετικά με τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στη Νομική σχολή, εξέχουσα θέση στην οποία κατέχουν καθηγητές του τμήματος όπου φοιτούμε, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες απεργούς πείνας και τη κατάφωρη αντίθεσή μας με το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής.

Στο κείμενό τους οι καθηγητές αναπαρήγαγαν την ψευδή αντίληψη ότι η Νομική σχολή τελούσε υπό κατάληψη και παρεμπόδιζε τη λειτουργία της σχολής, ενώ το συγκεκριμένο κτίριο που στεγάζονταν οι μετανάστες, ήταν άδειο, βρισκόταν υπό ανακαίνιση και δε χρησιμοποιείτο για καμία ακαδημαϊκή και ερευνητική δραστηριότητα. Με τον τρόπο αυτό συγκαλύπτουν το γεγονός ότι η Κοσμητεία ήταν αυτή που, παρά τη συνήθη υστερία περί ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου, διέταξε το «κλείσιμο» της σχολής. Ήρθε δηλαδή σε αντίθεση με την απόφαση του φοιτητικού συλλόγου ο οποίος υπερασπίστηκε την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου.

Η εξ αρχής αναφορά των καθηγητών σε υποκινούμενες πράξεις και πολιτικές σκοπιμότητες αποτελεί έναν εύκολο και ανώδυνο τρόπο απαξίωσης του αγώνα των μεταναστών, αφού κατά την άποψή τους, δεν είναι πολιτικά υποκείμενα ικανά να επιλέξουν συγκεκριμένους τρόπους δράσης μέσω ελεύθερων διαδικασιών αυτοκαθορισμού. Κυρίως όμως αποκαλύπτει την υφέρπουσα ρατσιστική διάθεση των γραφόντων που κατατάσσουν τους μετανάστες σε μια κατώτερη οντολογική κατηγορία, ως μέλη της οποίας δεν έχουν προικιστεί με τις ιδιότητες της αυτονομίας, της βούλησης και της ικανότητας λήψης αποφάσεων.

Η πρωτοφανής αγανάκτηση λοιπόν που προκάλεσε η κίνηση των μεταναστών υποδηλώνει την πεποίθηση πως ένα κοινωνικό κομμάτι δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης και χρήσης του πανεπιστημιακού ασύλου. Με έντεχνο τρόπο, ο λανθάνων ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες αξιοποιείται για την περαιτέρω απονομιμοποίηση της έννοιας του ασύλου. Αντίστροφα, η κυρίαρχη άποψη περί «καταστρατήγησης» του ασύλου έρχεται να επιδεινώσει ακόμα παραπάνω τη θέση των μεταναστών, χωρίς την επί της ουσίας εξέταση κανενός εκ των δυο ζητημάτων.

Διατείνονται ότι επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και για αυτό καλούν την πολιτεία και την αστυνομία να περιφρουρήσει τις ελεύθερες ιδέες. Να μην επιτραπεί ξανά η πρόσβαση σε άτομα που το σώμα τους συμπυκνώνει την βαρβαρότητα της σύγχρονης κατάστασης. Όμως η ελεύθερη διακίνηση ιδεών ενσαρκώνεται ακριβώς στο σημείο που ασκείται ανεμπόδιστα η κριτική στην κοινωνία και την εξουσία. Εκφράζεται εκεί που υπάρχει ο χώρος να αναπτυχθεί ένας πολιτικός λόγος και μία πολιτική πράξη που αγγίζουν τη ζωή και δεν μεταφράζουν την πολιτική σε ανταλλαγή
επιχειρημάτων στα πρότυπα του επιστημονικού λόγου.

Το άσυλο τείνει να μετατραπεί σε ένα χώρο που η διακίνηση ιδεών είναι συνυφασμένη μόνο με το ερευνητικό έργο και συγκεκριμένα το έργο των ακαδημαϊκών. Μία έννοια ασύλου που εμπερικλείει και εξαντλείται μοναχά τις ακαδημαϊκές ώρες διδασκαλίας και το περιεχόμενό τους. Μία έννοια που είναι νοητικά και πρακτικά απομακρυσμένη από την κοινωνία, τα προβλήματά της και την κριτική που πρέπει να ασκείται σε αυτά. Εν τέλει ταυτίζεται με μία ολοένα πιο ξεθωριασμένη ανάμνηση περί αντιδικτατορικού αγώνα που συντροφεύει το παρελθόν τους, αλλά εχθρεύεται το παρόν μας για να μετατραπεί τελικώς σε ένα σκονισμένο μουσειακό έκθεμα.

Άποψη τους είναι πως ένας αγώνας για να κερδηθεί το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στην ελεύθερη μετακίνηση και τελικά στη ζωή δεν χωράει σε αυτό το συμβολικό χώρο. Άποψή μας είναι πως τα σύμβολα έχουν αξία όταν νοηματοδοτούνται και ανατροφοδοτούνται από την καθημερινή μας πρακτική, ενώ απαξιώνονται όταν μετατρέπονται σε χώρους κενού νοήματος εντός των οποίων τίποτα δε μπορει να στεγαστει και να προστατευθεί, παρά χρησιμεύουν μόνο σαν επικλήσεις στο κοινό αίσθημα.

Η αγωνία για τη διατήρηση της νομιμότητας καταδεικνύει πως η ευταξία κατατάσσεται υψηλότερα από ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής. Έτσι προτίμησαν να μεταφερθούν 300 απεργοί πείνας σε μέρος που οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ χειρότερες από ότι στο αρχικό κτίριο, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις ανάγκες των συνανθρώπων τους. Η φιλανθρωπία των ζεστών σαλονιών μετέφερε ανθρώπους σε ένα κτίριο χωρίς καν τουαλέτες, θέρμανση και επαρκή χώρο. Σπεύδουν να δημοσιεύσουν επιστολές για την καταρράκωση των θεσμών της δημοκρατίας και σιωπούν όσον αφορά το τείχος του Έβρου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την εργασία με όρους δουλείας και όλα αυτά που εξαναγκάζουν τους μετανάστες να ζουν σαν φαντάσματα στο περιθώριο της κοινωνίας.

Εμείς από την πλευρά μας, θα προασπίσουμε τη κοινωνική φύση του ασύλου και θα σταθούμε αλληλέγγυοι σε ανθρώπους που επιλέγουν τους χώρους μας για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Το άσυλο δεν είναι μία έννοια που καθορίζεται από τους εργαζόμενους ή από τους φοιτητές, αλλά από αυτούς που έχουν την ανάγκη να προστατευθούν. Τέλος, καλούμε τους υπόλοιπους των 35 ακαδημαϊκών του Πανεπιστημίου Αθηνών να πάρουν θέση για τα γεγονότα ώστε να διαφυλαχτεί το άσυλο ως χώρος προστασίας των ιδεών αλλά και των ανθρώπων.

Αντί επιλόγου, παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα:

«Κύριοι, οφείλετε να αντιμετωπίσετε τους ελαχίστους ταραξίας, οι οποίοι κάθονται στα σκαλοπάτια, μέσα εις τον περίβολον των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και, ασκούντες ψυχολογικήν βίαν επί της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων σπουδαστών, δεν τους επιτρέπουν να προσέλθουν εις τας αίθουσας και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Αν νομίσετε ότι σας χρειάζεται βοήθεια, θα την ζητήσετε σεις και εγγράφως».

Γεώργιος Παπαδόπουλος,
ομιλία προς τις συγκλήτους των Πανεπιστημίων στο κτίριο της Βουλής, 2 Μάρτη 1973

Αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες εργάτες απεργούς πείνας από 25 Γενάρη

Πρωτοβουλία προπτυχιακών φοιτητών-τριών ΜΙΘΕ

Δηλώσεις μελών Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στoυς 300 απεργούς πείνας

Από τη χθεσινή παράσταση στην εισαγγελία της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ,

ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών». Γιατί αυτό σημαίνει την αμέριστη αλληλεγγύη μου στους μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, υφιστάμενοι υπερεκμετάλλευση, ταπεινώσεις και καταστολή. Γιατί σημαίνει ότι ως μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης εργάστηκα με αφοσίωση για την υποστήριξη του αγώνα των 300 απεργών πείνας, για την ασφαλή άνοδό τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, για τη νίκη του αγώνα τους για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα.

Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «διατάραξης οικιακής ειρήνης». Γιατί τούτο σημαίνει ότι δεν θεωρώ το πανεπιστημιακό άσυλο οικία ούτε των πρυτάνεων ούτε πολύ περισσότερο της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Γιατί το άσυλο δεν χρειάζεται για τα μαθήματα και την έρευνα, αλλά για όλες εκείνες τις κατηγορίες που όταν η νομιμότητα παίρνει διαζύγιο από το δίκιο χρειάζονται χώρο για να φιλοξενήσει την αγωνία και τον αγώνα τους. Γιατί στο άδειο κτήριο της Νομικής Σχολής δεν διακυβευόταν η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου, αλλά αμφισβητούνταν ο κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών, η αστυνομική και φασιστική τρομοκρατία σε βάρος τους, ο ρατσισμός και η εθνική καθαρότητα.

Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Γιατί, ενώ το άδειο κτήριο της Νομικής παραδόθηκε πολύ πιο καθαρό απʼ ό,τι το παραλάβαμε, φθείραμε την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει η κυβέρνηση για τη ζωή μας, για την εργασία μας, για την καθημερινότητά μας, φθείραμε την αυθεντία εκείνων που με θράσος χιλίων πιθήκων αναγνωρίζουν το δίκιο των «καημένων των μεταναστών», αρκεί αυτοί να μη διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια, να μην αγωνίζονται.

Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών». Γιατί όταν ως μέλος της ΕΕ συμμετέχει στη λεηλασία των χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου και ως μέλος του ΝΑΤΟ συμμετέχει στις σταυροφορίες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ευθύνεται για τον εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις χώρες τους για να ζητήσουν μια θέση στον ήλιο στην «πολιτισμένη Δύση». Αντί να ουρλιάζουν «μα επιτέλους πόσοι μετανάστες χωρούν σʼ αυτή τη χώρα» ας απολογηθούν πόσους μετανάστες ακόμα θα δημιουργήσουν οι πολυεθνικές, το ΔΝΤ, όλη εκείνη η πολιτική που βασίζεται στην εξαθλίωση των 2/3 του πλανήτη για να νομίζει το υπόλοιπο ότι περνάει καλά.

Η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» γιατί διαλύει χιλιάδες οικογένειες με τις απολύσεις, την ανεργία, τους μισθούς των 500 ευρώ και το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών. Γιατί επιβάλλει στη νέα γενιά μια ζωή χειρότερη απʼ αυτή των γονιών της, ένα μέλλον γεμάτο εργασιακή περιπλάνηση και κοινωνική ανασφάλεια.

Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «φθορά ξένης ιδιοκτησίας» γιατί έπαιξε τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων, που ανήκουν στους εργαζόμενους, στο Χρηματιστήριο, γιατί παρέδωσε τη δημόσια Υγεία και Παιδεία στο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί ιδιωτικοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και φτιάχνει δρόμους-καρμανιόλες στους οποίους πρέπει να πληρώνουμε φόρο θανάτου, γιατί ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο, από το νερό και τα δάση ως την ενέργεια και τις παραλίες, στους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες.

Συμμετέχω ενεργά στο κοινωνικό κίνημα επί 37 χρόνια και χωρίς οικονομία δυνάμεων και συναισθημάτων αγωνίζομαι για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας. Όπως αντιλαμβάνεστε, με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι λεονταρισμοί μιας κυβέρνησης που φέρεται σαν μπράβος της νύχτας απέναντι στους μετανάστες, τους ανέργους και όσους αγωνίζονται και κλίνει ευλαβώς το γόνυ απέναντι σε υποκείμενα που ονομάζονται Ντομινίκ Στρος Καν και Όλι Ρεν.

ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Δήλωση Νίκου Μαρκετάκη

Σήμερα καλούμαι να καταθέσω την αλήθεια μου κόντρα σε κατηγορίες για ανύπαρκτα και αδιανόητα αδικήματα, αδικήματα που επί μέρες και νύχτες κατασκευάζονταν στην μηντιακή σκηνή, για να ικανοποιηθεί η ανάγκη πολλών – πολύ περισσοτέρων από όσους θα μπορούσα να φανταστώ – να υπάρχουν «υποκινητές», «διοργανωτές», «εγκέφαλοι». Δυστυχώς όμως, όσο αδιανόητη κι αν αυτή ακούγεται, η κατηγορία της «διακίνησης παράνομων μεταναστών» πέρασε τελικά από τα τηλεοπτικά πάνελ στα εισαγγελικά γραφεία – αφού προηγουμένως βέβαια στήθηκε στα υπουργικά συμβούλια. Όσο απίστευτο κι αδιανόητο κι αν είναι, πράγματι σήμερα καλούνται στην εισαγγελία 5 άνθρωποι της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες εργάτες απεργούς πείνας, ως ύποπτοι για «διακίνηση παράνομων μεταναστών».

Και να που ο πανικός που προκαλούν στους εργολάβους της μαύρης εργασίας οι σκλάβοι που σηκώνουν κεφάλι, υπαγορεύει την ηθική εξόντωση των αλληλέγγυων σε αυτούς με την συσχέτισή τους με μια τέτοια κατηγορία. Και να που καμώνονται πως θα προλάβουν τους αυριανούς Σπάρτακους με το να καταπνίγουν σήμερα την φωνή της Αλληλεγγύης και της Αντίστασης με τέτοιες αδιανόητες διώξεις – οι οποίες θα εκλαμβάνονταν απλώς ως γελοίες, εάν αυτός ο αγώνας δεν είχε ήδη υποστεί μία άνευ προηγουμένου υστερική κατασυκοφάντηση και λυσσασμένη επίθεση.

Δυστυχώς σερνόμαστε εδώ, μακριά από τους συντρόφους μας που δίνουν τώρα την μητέρα των μαχών για να αποτινάξουν το ζυγό αυτού του αόρατου αλλά καθόλα υπαρκτού απαρτχάιντ, το οποίο σίγουρα κάποτε θα συνιστά το βρομερό στίγμα της δυτικής κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας του τέλους του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα. Αντί να είμαστε δίπλα τους για να φράξουμε και μεις από αυτό το μετερίζι το δρόμο του γενικευμένου εκφασισμού εις βάρος και των ελλήνων εργαζομένων, σερνόμαστε εδώ για να απολογηθούμε για πράγματα που ούτε κατά το ελάχιστο έλαβαν χώρα, για αδικήματα που τελέστηκαν μονάχα στην παράλληλη σφαίρα μιας τηλεοπτικής «πραγματικότητας».

Δεν τους κάνουμε τη χάρη. Δεν έχουμε τίποτα να απολογηθούμε για φανταστικές διακινήσεις, παραβιάσεις και διαταράξεις. Οι εργάτες μετανάστες που αποφάσισαν να κάνουν ένα τέτοιον αγώνα με τίμημα την ίδια τους τη ζωή, δεν υποκινούνται, δεν παρακινούνται, δεν δέχονται εντολές. Την ώρα που σπάνε τις αλυσίδες τους, ζητούν συμπαράσταση από τα ταξικά αδέρφια τους, εμάς τους έλληνες εργαζόμενους και ανέργους. Και πράγματι, πολλά αδέρφια τους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους και βρέθηκαν μαζί τους στον ίδιο αγώνα.

Υπενθυμίζω εδώ ότι η πανελλαδική απεργία πείνας συνεχίζεται – και θα νικήσει γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Το κάλεσμά τους για υποστήριξη είναι πλέον ακόμα πιο επιτακτικό και κρίσιμο. Οι αγωνιζόμενοι μετανάστες συνεχίζουν την απεργία υπό τραγικές συνθήκες στο κτήριο που τους οδήγησε με το πιστόλι στον κρόταφο το ελληνικό κράτος για να τους εξαντλήσει από τα κρυοπαγήματα πριν την «ώρα» τους. Το ηθικό τους παρόλα αυτά δεν εξαρτάται τόσο από υλικοτεχνικές συνθήκες αλλά πρωτίστως από την υποστήριξη που θα έχει ο αγώνας τους.

Στην δίνη αυτής περιπέτειας που πλέον για μας τους πέντε παίρνει τη μορφή και προσωπικής ηθικής εξόντωσης, δηλώνω ότι ως άνθρωπος με εργατική ταξική καταγωγή που πρέπει να δουλεύω για να τα βγάζω πέρα, είμαι και θα είμαι πάντα στο πλευρό των ταξικών αδερφών μου. Από τις γραμμές του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης στηρίζω την αυτό-οργάνωση του μεταναστευτικού κόσμου με όρους συλλογικών αδιαμεσολάβητων αγώνων στη βάση της εξίσωσης του μετανάστη εργαζόμενου με τον ντόπιο συνάδερφό του όσον αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και στη βάση της ισότιμης συνύπαρξής τους. Εκ θέσεως λοιπόν, δεν θα μπορούσα παρά να βρεθώ δίπλα σε αυτόν τον μεγαλειώδη και σκληρό αγώνα, οπουδήποτε και οποτεδήποτε οι 300 αγωνιστές κι αν αποφάσιζαν να στήσουν το χαράκωμά τους. Μαζί με συντρόφους καλούς, μαζί με συντρόφους καινούργιους, σε αυτό χαράκωμα θα μείνουμε όσο χρειαστεί μέχρι να πέσει το απαρτχάιντ, μέχρι να νικήσει η απεργία.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Νίκος Μαρκετάκης,

3/2/2011

“ΠΑΡΟΧΗ ΕΞΗΓΗΣΕΩΝ”

Aπέναντι στην εισαγγελική κλήση ως ύποπτου για τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων, έχω να δηλώσω ότι :

Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής μου στα κοινωνικά κινήματα και στις δράσεις αλληλεγγύης, είμαι σε θέση να αναγνωρίζω πότε μια συλλογική διεκδίκηση είναι δίκαιη και άρα νομιμοποιημένη στη συνείδηση αυτών που την ασκούν, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία.

Στην περίπτωση των 300 μεταναστών απεργών πείνας, όλοι γνωρίζουν ποιό είναι το δίκαιο και το “νόμιμο”. Το αυτονόητο δικαίωμά τους να ζουν και να δουλεύουν στο φως, μακριά από το σκοτάδι και το κυνηγητό της “παρανομίας. Εγώ και οι συμπολίτες μου στην Κρήτη γνωρίζουμε καλά τους περισσότερους εδώ και χρόνια. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δουλεύουμε μαζί, τα παιδιά τους είναι συμμαθητές των δικών μας.

Έχουμε όμως μια μεγάλη διαφορά μαζί τους. Αυτοί είναι ανασφάλιστοι. Δεν δικαιούνται περίθαλψης. Κινούνται κρυφά μέσα στην πόλη με τον φόβο της απέλασης. Γίνονται αντικείμενα καθημερινής εκμετάλλευσης από τους εργοδότες και ταυτόχρονα ένα καλό αλλοθι για όλα τα δεινά που υφίστανται οι έλληνες εργαζόμενοι. Και είναι χιλιάδες… Κι αυτό γίνεται για χρόνια.

Όποιος κλείνει τα μάτια μπροστά σʼ αυτά δεν είναι αθώος ή εξαπατημένος. Είναι ένοχος “διακίνησης και εμπορίας ανθρώπινων ζωών”.

Η αδιαμεσολάβητη απόφασή τους να επιλέξουν από ανάμεσά τους, 300 αγωνιστές που θα σηκώσουν στους ώμους τους το βάρος της διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωμάτων όλων τους, με τον πιο αποφασιστικό τρόπο, με κίνδυνο της υγείας και της ζωής τους, έφτασε σε μένα και στους συντρόφους μου στο Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης και όλων των άλλων αλληλέγγυων ανά την Ελλάδα, ως επιτακτικό καθήκον για αλληλεγγύη στο δίκαιο αίτημά τους, και μάλιστα τόσο αποφασιστικά, όσο και οι ίδιοι το διεκδικούν. Για όσο χρόνο το διεκδικούν και με όποιο τρόπο το κάνουν. ΚΑΘΗΚΟΝ. Μια σαφέστατη έννοια για όσους ξέρουν ελληνικά.

Πόσο μάλλον όταν επιλέγουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους με αξιοπρέπεια και με τρόπο που δεν θίγει τη ζωή και τα συμφέροντα κανενός (εκτός από εκείνα των εκμεταλλευτών τους). Που δεν “φθείρει” κανενός την “ιδιοκτησία”. Που δεν διαταράσσει κανενός την “οικιακή ειρήνη”. Το μόνο που διακυβεύεται με τον αγώνα τους είναι η υγεία τους και η συνέχιση ή όχι της άγριας εκμετάλλευσής τους.

Ναι. Υπάρχει αδίκημα εδώ και μάλιστα κατά συροήν. Είναι η εδώ και μέρες “διατάραξη της οικιακής ειρήνης” εκατομμυρίων τηλεθεατών, που μέσα στα σπίτια τους δέχονται κατεγισμό ψεμμάτων και συκοφάντησης, καθώς και μιας απίστευτης τεχνητής έντασης, συνδυασμένης με δηλητηριώδεις ρατσιστικές κραυγές, που έντεχνα σκηνοθετήθηκε από εκπροσώπους κοινοβουλευτικών κομμάτων και “έγκριτους δημοσιολόγους”. Η δε μοναδική “διατάραξη” που αποδυκνείεται περίτρανα και σε κοινή θέα, ήταν εκείνη των πάνοπλων διμοιριών της αστυνομίας, που παραταγμένοι πολεμικά απέναντι σε εξουθενωμένους απεργούς πείνας, απέκλεισαν το κέντρο της Αθήνας για 12 ώρες.

Η επιλογή των 300 απεργών να φιλοξενηθεί ο μεγαλειώδης αγώνας τους σε πανεπιστημιακό και εργατικό χώρο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, και αφού πρώτα ενημέρωσαν τους χρήστες τους, έχει ιστορικές ρίζες και αναφορές. Ζουν χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζουν ότι όλοι σχεδόν οι αγώνες για δικαιώματα και ελευθερία, ξεκίνησαν από τέτοιους χώρους. Γιαυτό και σεβάστηκαν τον χώρο της νομικής καλύτερα κι από το σπίτι τους. Γιαυτό και τον παρέδωσαν καθαρότερο κι απʼ όσο τον βρήκαν.

Ναι. Υπάρχει εδώ το αδίκημα της “φθοράς ξένης περιουσίας”. Και μάλιστα με θύματα αυτούς που δεν έχουν. Κι όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που η μοναδική τους περιουσία είναι η αξιοπρέπεια και η μαχητικότητα για να την αποκτήσουν, τόσο θα ξεπετάγονται “ηθικοί αυτουργοί” που θα τους υποστηρίζουν.

Η μόνη μου έννοια στο εξής, είναι να παραμείνω ηθικός αυτουργός στην απόδοση δικαιοσύνης στον τίμιο αγώνα των 300 εργατών.

Μάρκος Χατζησάββας

μ. του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης



Αλληλεγγύη στους μετανάστες & προσφυγές απεργούς πείνας – Σύλλογος Αφγανών Φοιτητών Ελλάδος

Σύλλογος Αφγανών Φοιτητών Ελλάδος – ΣΑΦΕ

Αλληλεγγύη στους μετανάστες & προσφυγές απεργούς πείνας

Ως Σύλλογος των Αφγανών Φοιτητών στην Ελλάδα δηλώνουμε την πλήρη στήριξη και αλληλεγγύη μας στον δίκαιο αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, των Αφγανών πολιτικών προσφύγων απεργών πείνας στα Προπύλαια για πολιτικό άσυλο και των Ιρανών και Παλαιστίνιων προσφύγων στο Πολυτεχνείο, που ζητούν επίσης πολιτικό άσυλο. Ως προσφυγές του πόλεμου και της φτώχειας, θεωρούμε κι εμείς τους εαυτούς μας όχι μονό αλληλέγγυους προς αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και κομμάτι αυτών των αγώνων και θα σταθούμε μαζί τους μέχρι το τέλος.

Επίσης ως φοιτητές και ως μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας καταδικάζουμε τον πολλαπλό και βίαιο εκφοβισμό της Ελληνικής Κυβέρνηση κατά των 300 μεταναστών απεργών πείνας, από τις πρώτες μέρες κιόλας, που επέλεξαν ως χώρο διεκδίκησης για τα αυτονόητα δικαιώματα τους, την Νομική Σχόλη Αθηνών, καθαρά για την συμβολική σημασία του συγκεκριμένου Πανεπιστήμιου. Θεωρούμε, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο υπάρχει για να προστατεύει τη διακίνηση ιδεών και προφανώς τους δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, ειδικά όταν οι άνθρωποι του αγώνα είναι απροστάτευτοι και ευάλωτοι κοινωνικά όπως οι μετανάστες και οι προσφυγές. Πιστεύουμε ότι εάν οι ακαδημαϊκοί «υπεύθυνοι» (η Πρυτανεία, η Κοσμητεία, και Φοιτητικές Παρατάξεις) του πανεπιστημιακού άσυλου αναγνώριζαν και δρούσαν ανάλογα με τα καθήκοντα τους και όχι σαν κομματικά όργανα, δεν θα χρειαζόταν ούτε να γίνει η άρση του άσυλου, ούτε να σταματήσει η λειτουργιά του Πανεπιστήμιου, αφού ο συγκεκριμένος χώρος της Νομικής όπου στεγάστηκε η απεργία πείνας των 300 μεταναστών ήταν και  παραμένει έκτος χρήσης και δεν επηρέαζε την ομαλή λειτουργία του Πανεπιστήμιου. Επίσης καταδικάζουμε την απαράδεκτη ολική επίθεση «ορισμένων» ΜΜΕ που για άλλη μια φορά με τις ψευδό-ειδήσεις τους γύρω από το μεταναστευτικό θέμα, «διαμόρφωσαν» αρνητική κοινή γνώμη και στοχοποίησαν τους μετανάστες και τους προσφυγές.

Όμως, οι αγώνες των μεταναστών και προσφύγων απεργών πείνας, παρά τις απίστευτες σωματικές και ψυχολογικές πιέσεις: κφοβισμούς και εκβιασμούς των αρμόδιων αρχών, τις ρατσιστικές δηλώσεις της Δεξιάς, τις άγριες και επικίνδυνες επιθέσεις της Ακροδεξιάς, την αρνητική αντιμεταναστευτική προπαγάνδα των ΜΜΕ, ακόμη και ουσιαστικά τις μη υποστηρικτικές θέσεις ορισμένου κομματιού της αριστεράς συνεχίζονται μέχρι την «τελική» νίκη.

Τα δικαία και αυτονόητα αιτήματα των 300 μεταναστών απεργών πείνας για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα, των προσφύγων απεργών πείνας στα Προπύλαια και το Πολυτεχνείο για πολίτικο άσυλο, αφορούν όχι μονό το σύνολο των μεταναστών και προσφύγων αλλά και το σύνολο των εργαζομένων και ολόκληρη την κοινωνία. Καλούμε όλες τις μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες, τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, τα συνδικάτα και ενώσεις εργαζομένων καθώς και τον κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη (έλληνα και μετανάστη) να στηρίξουν τους αγώνες των εργατών μεταναστών που βρίσκονται σε απεργία πείνας.

Δηλώνουμε παρόν στο πλευρό του αδικημένου εργάτη, απεργό, άνεργο και μετανάστη. Ζητάμε άμεσα από την Ελληνική Κυβέρνηση την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των μεταναστών και προσφύγων απεργών πείνας.

Απαιτούμε:

• Άσυλο σε όλους τους προσφυγές
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών
• Αποσύνδεση της Άδειας Παραμονής από τα ένσημα
• Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι

Αθήνα 3 Φεβρουάριο 2011

Σύλλογος Αφγανών Φοιτητών Ελλάδος – ΣΑΦΕ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Σύλλογος Φοιτητών Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας

«ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ» – Πανεπιστήμιο Αιγαίου

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Την Τρίτη, μεγάλος αριθμός μεταναστών κατέλαβε ένα κτίριο της Νομικής προς ένδειξη διαμαρτυρίας στις ατελέσφορες προσπάθειες νομιμοποίησης τους. Κύρια αιτήματα τους ήταν η παροχή πολιτικού ασύλου και – όπως προαναφέρθηκε – η νομιμοποίηση τους. Την ίδια ώρα που οι μετανάστες προσπαθώντας να πετύχουν τους στόχους τους ξεκινώντας απεργία πείνας, τα αστικά κόμματα μαζί με τη συνοδεία των ΜΜΕ ξεκινούσαν το δικό τους αγώνα με προσωρινό στόχο τους την άρση του ασύλου και μακροπρόθεσμα την κατάργηση αυτού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατάληψη έγινε σε χώρο που δεν τελούταν ακαδημαϊκή λειτουργία, αντίθετα ανακαινιζόταν και ήταν άδειο. Ως Σύλλογος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας τασσόμαστε αλληλέγγυοι στα δίκαια αιτήματα των μεταναστών. Η άρνηση των δικαιωμάτων αυτών κατατάσσει τους μετανάστες σε παράνομους πολίτες δεύτερης διαλογής καθώς εφόσον δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, αναγκάζονται να εργάζονται ανασφάλιστοι, με πολύ χαμηλές απολαβές και ως επί τον πλείστον σε άσχημες συνθήκες εργασίας. Υπαίτιοι αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλοι από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τα κόμματα εξουσίας των τελευταίων ετών.

Την ίδια ώρα που οι μετανάστες διεκδικούν τα βασικά δικαιώματα για μια αξιοπρεπή ζωή η κυβέρνηση ονειρεύεται ανέγερση τοίχους στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία καθώς και πλωτά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η τακτική αυτή μας βρίσκει αντίθετους τόσο όσο ανθρώπους όσο και ως επιστήμονες. Τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας επανέφεραν στο προσκήνιο το θέμα της κατάργησης του ασύλου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το άσυλο δεν είναι κεκτημένο μόνο του φοιτητικού κινήματος αλλά των ευρύτερων λαϊκών κοινωνικών κινημάτων. Το Πανεπιστήμιο ανέκαθεν ήταν χώρος πολιτικών ζυμώσεων και κοινωνικών αγώνων. Η κυβέρνηση καθώς και οι συντηρητικές δυνάμεις του πολιτικού χώρου φοβούμενοι την ριζοσπαστικοποίηση μέσω του ασύλου ως κοινωνικού χώρου και τη λειτουργία ως πυρήνα κοινωνικών εκρήξεων, τάσσεται υπέρ της κατάργησης του και δραστηριοποιεί κάθε μέσο προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Σύλλογος τάσσεται υπέρ της διατήρησης του ασύλου ως έχει και αντιδρά σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης του.

Η Πρόεδρος                             Η Γενική Γραμματέας

Τσακιρίδου Μελίνα                       Κίσσα Νικολέτα

Κείμενο αλληλεγγύης από το Αυτόνομο Σχήμα Γεωπονίας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΓΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες-εργάτες ξεκίνησαν πανελλαδική απεργία πείνας (σε Αθήνα και Θεσ/νίκη) με αίτημα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα καθώς και την απόκτηση ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους Έλληνες εργαζόμενους/ες.

Από την πρώτη κιόλας μέρα αλληλέγγυοι κατέλαβαν το κτήριο της Νομικής στην οδό Μασσαλίας στην Αθήνα και το εργατικό κέντρο της Θεσ/νίκης για να στεγαστεί ο ακηδεμόνευτος αγώνας των μεταναστών/τριών. Παράλληλα, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας έγιναν δράσεις αλληλεγγύης όπως πορείες, μικροφωνικές, καταλήψεις. Τα ΜΜΕ από την αρχή λασπολόγησαν τον αγώνα των μεταναστών/τριών. Τους κατηγόρησαν ότι με την παρουσία τους εμποδίζουν τη λειτουργία της Νομικής σχολής, ενώ στην πραγματικότητα το κτήριο βρισκόταν υπό ανακαίνιση και δεν θα γίνονταν μαθήματα σ’αυτό μέχρι τον Μάρτιο. Επίσης, τα ΜΜΕ , εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κράτους, προσπαθούν να μετατοπίσουν τη δημόσια συζήτηση από το θέμα των μεταναστών και του αγώνα τους, στο θέμα του ασύλου, συκοφαντώντας αυτό και τους αγώνες που μέσα του υλοποιούνται. Όλο αυτό προετοίμασε το έδαφος για να δοθεί εντολή εκκένωσης της Νομικής στις 27 Γενάρη. Νωρίς το απόγευμα το κτήριο της Νομικής περικυκλώθηκε από ισχυρές δυνάμεις μπάτσων. Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις , που ήταν ένας τρόπος ψυχολογικού πολέμου προς τους μετανάστες, οι ίδιοι δέχτηκαν να μεταφερθούν στο κτήριο της οδού Πατησίων και Ηπείρου.

«Ενδιαφερόμενοι» τόσο πολύ για τις συνθήκες υγιεινής του κτηρίου που θα διαμένουν, το κράτος και οι μηχανισμοί του, μετέφεραν τους μετανάστες σε ένα κτήριο όπου ήταν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον και υπήρχε σοβαρό πρόβλημα με τις τουαλέτες. (ενώ κάποιοι κάφροι μιλούσαν για «παλάτι» και «χλιδή»…)

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

Οι μετανάστες, οι οποίοι κατηγορούνται από το κράτος, τα αφεντικά και τα ΜΜΕ για πολλά δεινά της χώρας, δεν έρχονται για να εκμεταλλευτούν τους αυτόχθονες, αλλά φεύγουν από την χώρα τους λόγω της οικονομικής και πολιτικής αστάθειας (Ιράκ, Παλαιστίνη ή Βαλκάνια). Αστάθεια που προκάλεσαν και διαιωνίζουν και οι χώρες του «πρώτου κόσμου» από την εποχή της αποικιοκρατίας μέχρι τώρα, την εποχή της σύγχρονης εκμετάλλευσης, μαζί και η Ελλάδα, στέλνοντας στρατεύματα (π.χ. Αφγανιστάν). Επιπλέον, οι πληθυσμοί του «τρίτου κόσμου» αποτελούν πηγή εξευτελιστικά φθηνού εργατικού δυναμικού για τις πολυεθνικές της δύσης, γεγονός που αποτελεί αιτία μετανάστευσης σε χώρες με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.

Το κομμάτι των μεταναστών που, κατά την κυρίαρχη προπαγάνδα, θεωρείται παράνομο και λαθραίο, τέθηκε εσκεμμένα εκτός νόμου από κράτος και αφεντικά για να μπορούν να εκμεταλλεύονται εξευτελιστικά  την εργατική του δύναμη, για να μην τους στοιχίζει τίποτα η απόλυση του, για να νιώθουν οι μετανάστες κάθε στιγμή τον φόβο της σύλληψης ή της απέλασης.

Ο πόλεμος ενάντια στους μετανάστες κηρύσσεται από την πρώτη στιγμή που αυτοί επιχειρούν να εισέλθουν στο φρούριο της Ευρώπης. Κάποιοι απ’αυτούς θα γίνουν χίλια κομμάτια πατώντας κάποια νάρκη στα σύνορα, άλλοι θα πνιγούν στο Αιγαίο επειδή το πλοίο που τους μετέφερε «βυθίστηκε», άλλοι θα πυροβοληθούν από κάποιον συνοριοφύλακα ή κάποιον ένστολο της FRONTEX, άλλοι θα συλληφθούν και θα μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, άλλοι θα απελαθούν και κάποιοι «τυχεροί» θα καταφέρουν να εισέλθουν στον καπιταλιστικό «παράδεισο» της μαύρης εργασίας και της εκμετάλλευσης , με το ταξίδι του θανάτου χαραγμένο για πάντα στο  μυαλό και την καρδιά τους. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, υπόκεινται σε ένα καθεστώς ομηρίας και υποτέλειας, φοβούμενοι την -ανά πάσα στιγμή-  κατάδοσή τους στις αρχές και εξαναγκάζονται να ζουν σε μία παράνομη κατάσταση ως μια «αόρατη/ανύπαρκτη» κοινωνική ομάδα.

«εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε το εισιτήριο στο λεωφορείο, με τους μετανάστες θα ασχολούμαστε…» (sic)

«Κρίση» υπήρχε και πολύ πριν το ελληνικό κράτος ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ, αλλά τότε ο καπιταλισμός στηριζόταν στην εξευτελιστική εκμετάλλευση των εργατών του «τρίτου κόσμου». Τώρα που η εκμετάλλευση εντείνεται και στους εργαζόμενους του «πρώτου κόσμου» κάποιοι ρίχνουν την ευθύνη της κρίσης, της ανεργίας και των άλλων κοινωνικών προβλημάτων στους μετανάστες.

Εμείς σαν κομμάτι των από τα κάτω, στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των μεταναστών. Θα σταθούμε δίπλα τους, απέναντι σε όποιον επιτίθεται σ’αυτούς, είτε είναι «αγανακτισμένοι πολίτες», είτε είναι το κράτος και οι μηχανισμοί του, είτε είναι οι φασιστικές συμμορίες. Γιατί το συμφέρον των καταπιεσμένων μεταναστών, είναι το δικό μας ταξικό συμφέρον. Γιατί δεν χωρίζουμε τους ανθρώπους σε ράτσες και έθνη αλλά σε αυτούς που δημιουργούν τον κοινωνικό πλούτο και σε κάποιους που εκμεταλλεύονται τους πρώτους, αποσπώντας υπεραξία από το έργο τους.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

Ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας.

Αυτόνομο Σχήμα Γεωπονίας

a.s.g.espivblogs.net

 

Δήλωση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας από τη ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Δήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες-απεργούς πείνας από τη ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

(Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζομένων Κασάπι, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Κίνηση Action Congo, Σομαλική Κοινότητα, Πολιτιστικός Σύλλογος Μπανγκλαντές Ντοέλ)

Καλωσορίζουμε θερμά τους 300 μετανάστες που κατέφτασαν από την Κρήτη για να θέσουν τα αιτήματά τους ενώπιον της ελληνικής κυβέρνησης.

Στηρίζουμε ολόψυχα τον αγώνα τους και συντασσόμαστε με το αίτημα τους για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς χαρτιά. Αυτή η γενναία τους πράξη αξίζει την αμέριστη συμπαράσταση όχι μόνο των μεταναστών, αλλά κυρίως των Ελλήνων εργατών. Η επιλογή της Νομικής Σχολής- ενός θεσμού που κατεξοχήν εκπαιδεύει και διαπλάθει τους νομοθέτες και τους νομικούς- είναι ιδιαίτερα εύστοχη.

Είναι επιτακτικό να εισακούσει η ελληνική κυβέρνηση το αίτημα των απεργών πείνας: νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις, αυτό που ζητάνε χιλιάδες μετανάστες χωρίς χαρτιά. Το ότι αυτή η απεργία πείνας παρουσιάζεται σαν παράνομη πράξη δεν μας εκπλήσσει διότι συνάδει με τη γενική στάση ενάντια στην παρουσία των μεταναστών και των προσφύγων στην Ελλάδα.

Βέβαια, η παρουσία των μεταναστών ξυπνάει στους Έλληνες δυσάρεστες μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν, όταν η Ελλάδα ήταν χώρα εξαγωγής μεταναστών και οι Έλληνες έφευγαν προς αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο αφήνοντας πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Οι ίδιοι λόγοι που ανάγκασαν τότε πολλούς Έλληνες να εγκαταλείψουν τη πατρίδα τους, φέρνουν σήμερα στις ακτές της Ελλάδας μετανάστες από διάφορα μέρη του κόσμου, οι περισσότεροι εκ των οποίων διακινδύνεψαν τη ζωή τους στην πορεία, ενώ κάποιοι αφανίστηκαν πριν καταφέρουν να φτάσουν σε ένα ελληνικό νησί. Όσοι τυχεροί κατόρθωσαν να επιβιώσουν, διαπίστωσαν γρήγορα ότι βρίσκονταν σε μια εφιαλτική κατάσταση: χωρίς χαρτιά, εύκολος στόχος ρατσιστικών διακρίσεων και εκμετάλλευσης από εργοδότες που λυμαίνονται τους μετανάστες επειδή είναι ευάλωτοι.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο πήραν το ρίσκο οι μετανάστες να προβούν σε μια τόσο δραματική ενέργεια. Πολύ καιρό επιζητούσαν τη βοήθεια της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αντ’ αυτού, τους εξώθησε στο περιθώριο της κοινωνίας και τους κατέστησε θύματα ρατσιστικών επιθέσεων. Πολύ καιρό θεωρήθηκαν εγκληματίες και αντιμετωπίστηκαν με αστυνομική βαρβαρότητα. Αφού εξάντλησαν όλα τα άλλα μέσα για να διεκδικήσουν το αίτημά τους και να εισακουστεί η έκκληση τους, πήραν θαρραλέα το ρίσκο να προβούν σε απεργία πείνας.

Τους στηρίζουμε γιατί αγωνίζονται ώστε να αποκτήσουν πλήρη δικαιώματα ως πολίτες της Ελλάδας όλοι οι μετανάστες που είναι χωρίς χαρτιά. Αγωνίζονται και για τα δικαιώματα των Ελλήνων εργατών που κλήθηκαν να επωμιστούν το βάρος της οικονομικής κρίσης, η οποία προκλήθηκε από την οικονομικοπολιτική ελίτ στην Ελλάδα και Παγκοσμίως.

Γι αυτό απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να καθυστερεί και να αναπτύξει επιτέλους μια αποτελεσματική πολιτική που θα επιλύσει τα επιτακτικά ζητήματα των μεταναστών. Απαιτούμε μια νομοθεσία για τη νομιμοποίηση των μεταναστών χωρίς χαρτιά και την ενσωμάτωση αυτών και των παιδιών τους στην ελληνική κοινωνία, την επιτάχυνση της διαδικασίας αίτησης ασύλου και την λήψη μέτρων που θα διασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση και την προστασία εκείνων που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε δυσμενής συνθήκες.

Συμμαχία για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και των Προσφύγων

Ανακοίνωση Δικτύου Πανεπιστημιακών

25/01/2011

Με έκπληξη και αγανάκτηση διαβάζουμε την ανακοίνωση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ «σχετικά με την προαναγγελθείσα κατάληψη των χώρων της ΝΟΠΕ του ΕΚΠΑ από μετανάστες!!». Άλλη μια φορά οι συνδικαλιστικές διαδικασίες παρακάμπτονται για να βγουν ανακοινώσεις με τις θέσεις του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ, οι οποίες εμφανίζονται ως θέσεις της Ομοσπονδίας και εξυπηρετούν την κυβερνητική πολιτική. Το Προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ επιχειρεί πάλι να θέσει ζήτημα αναδιατύπωσης του πανεπιστημιακού ασύλου, ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, όπου ο πανεπιστημιακός χώρος δεν χρησιμοποιείται για καμία λειτουργία του ΕΚΠΑ.

Ο Κοσμήτορας της ΝΟΠΕ Μ. Τσινισιζέλης αποφασίζοντας το lockout της Σχολής φαίνεται ότι προτάσσει την ιδιότητά του ως Προέδρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρά αυτή του πανεπιστημιακού δασκάλου! Δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Η «πρόθυμη» στάση του ως συνομιλητής του Υπουργείου κατά την περίοδο των αγώνων της πανεπιστημιακής κοινότητας για τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 μάς είναι ακόμα νωπή.

Οι μετανάστες που βρίσκονται στη Νομική ζητούν το αυτονόητο: Ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες εργαζόμενους και είναι έτοιμοι να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή για να ζήσουν ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια.

Οι μετανάστες είναι θύματα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγει ενάντια στους εργαζόμενους και στους λαούς το ίδιο παγκόσμιο ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο που επέβαλε στη χώρα μας τον εργασιακό μεσαίωνα και την υποτέλεια του Μνημονίου. Ο αντίπαλος είναι κοινός και κοινός πρέπει να είναι ο αγώνας εναντίον του.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας μετανάστες, χαιρετίζουμε την απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Αθηνών, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη μεθόδευση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ και τη στάση του Κοσμήτορα της ΝΟΠΕ και διατυπώνουμε ξεκάθαρα την πάγια αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι ο ρατσισμός δεν θίγει μόνο όσους τον υφίστανται, αλλά προσβάλλει εξίσου και εκείνους που τον ανέχονται.

Δίκτυο Πανεπιστημιακών,

http://net.glotta.ntua.gr/

Ανακοίνωση του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία», ΝΟΠΕ Αθήνας

Από Σύλλογο Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων

του ΠΜΣ «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία»,

του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Ν.Ο.Π.Ε.

Προς: Κοσμητεία Ν.Ο.Π.Ε.

 

Θέμα: Απεργία πείνας 300 μεταναστών στο κτήριο της Νομικής

Ημερομηνία:  24/01/2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τριακόσιοι μετανάστες ξεκινούν στις 25 Ιανουαρίου Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ζητώντας την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες.

Οι απεργοί πείνας εν Αθήνα, χρησιμοποιούν το παλαιό κτίριο της Νομικής για την οργάνωση του αγώνα τους. Το κτίριο αυτό τελεί υπό ανακαίνιση και κατ’ επέκταση δεν χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή μαθημάτων ή άλλων λειτουργιών του πανεπιστημίου. Επιπλέον, είναι χωροταξικά διαχωρισμένο από το εν λειτουργία κτίριο (νέο κτίριο) της Νομικής.

Με αφορμή τη χρήση του κτιρίου, εμφανίστηκαν σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα πρώτα συκοφαντικά προς τους μετανάστες ρεπορτάζ. Η Κοσμητεία της Ν.Ο.Π.Ε. υιοθετεί ενεργό ρόλο στην επίθεση στους μετανάστες: αποφασίζει το αδικαιολόγητο κλείσιμο (lockout) του εν λειτουργία κτιρίου, και απειλεί με κατάργηση της φοιτητικής εξεταστικής, σε μια προσπάθεια να κατασκευάσει, εκ του μη όντος, αντιπαράθεση μεταξύ των απεργών πείνας και των φοιτητών.

Καταγγέλλουμε την αδιάλλακτη και επιθετική στάση της Κοσμητείας Ν.Ο.Π.Ε. προς τους μετανάστες.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και καλούμε σε έμπρακτη στήριξη του δίκαιου αγώνα των απεργών πείνας.

Γενική Συνέλευση Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία»

Απόφαση ΔΣ Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής – 24 Ιανουαρίου

 

Σήμερα, η κοσμητεία ανακοίνωσε lock out για την τρέχουσα εβδομάδα στο ΝΟΠΕ με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών που διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους.

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου, στις 5 το πρωί, κατέφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά 220 μετανάστες εργάτες από την Κρήτη. Στις 25 Ιανουαρίου θα ενωθούν μ’ άλλους 50, αποφασισμένοι να ξεκινήσουν πανελλαδική απεργία πείνας αιτούμενοι μια ζωή αξιοπρέπειας κι όχι ενός ατέρμονου και στείρου αγώνα επιβίωσης.

Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και η Ε.Ε. (βλ. Δουβλίνο), σ’ ένα πλαίσιο άγριας και βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξαπολύει άγρια επίθεση κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Μια πολιτική που λειτουργεί με σαφή στοχοθεσία: χρησιμοποιώντας την οικονομική-κοινωνική κρίση, ως εφαλτήριο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας απέναντι σε κάθε κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα.

Οι πρακτικές του lock out είναι προσχηματικές και έχουν ως στόχο την κατασυκοφάντηση του ασύλου συντεταγμένα με το υπουργείο παιδείας και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ως σύλλογος αποφασίζουμε ότι τα μαθήματα θα διεξάγονται κανονικά, πολύ περισσότερο ότι οι σχολές θα έιναι ανοιχτές ενόψει κατάθεσης του ν/σ Διαμαντοπούλου για τη διενέργεια ΓΣ και κινητοποιήσεων. Η συνενοχή κοσμητείας και καλοθελητών της δε θα περάσει, κάτω τα χέρια από το άσυλο.

Ο Φοιτητικός σύλλογος νομικής στάθηκε από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυος και αρωγός του αγώνα αυτού. Με ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου που υιοθετήθηκε σχεδόν παμψηφεί από το σώμα αποφάσισε να στεγάσει και να συνδράμει τον αγώνα των μεταναστών.

Αποφασίζουμε παράσταση διαμαρτυρίας για να ανακοινώσουμε την απόφαση του συλλόγου μας ότι δε δέχεται κανένα lock out στο χώρο του ασύλου.

Υπογράφεται από τις κάτωθι παρατάξεις:

Δ.Α.Π.  Π.Α.Σ.Π.  Ε.Α.Α.Κ.  ΑΡ.ΕΝ.

 

Απόφαση ΔΣ Νομικής Σχολής Αθηνών